Hari Natal

Hallootjes,

hier nog eens even een verhaaltje over de afgelopen Kerst. Kort en krachtig: Ik heb een geweldig gezellige Kerst achter de rug! Maar misschien willen jullie wel wat meer weten als dat :p

Eens zien...                     

De voorbereidingen waren heel druk. Decoratie maken, dramastukjes voorbereiden, kaartjes schrijven, cadeautjes inpakken, spelletjes voorbereiden,... Toch was ook dat heel gezellig. Samenwerken met je vrienden om een mooie Kerstdienst te verzorgen of Wcrolletjes schilderen om decoratie te maken, het maakt het Kerstgevoel alleen maar sterker. (want van de sneeuw of de koude moet je het hier natuurlijk niet hebben :p)

Op Kerstavond kwam iedereen uit heel het dorp samen om in TC een kerstdiner te houden.  Samen met zo’n 500 mensen op het terras voor het TC, lekker druk!! We aten kip, bonen, rijst en jaja... een manderijntje :D Na de grote afwas hadden een een Kerstdienst. Ik opende de dienst met een dramastukje. Bang Toher speelde God en ik speelde de duivel. Een krachtig drama voor de tieners en de leiders. Daarna was er geweldige aanbidding, een dans, nog een drama voor de kinderen en een preekje. Na de dienst kregen alle kinderen een Kerstcadeautje. Geweldig om de gezichtjes van de kinderen te zien als ze het cadeautje opendoen dat helemaal voor hen is! Na de dienst nog een beetje napraten en dan om 10 uur het bed in.

Op Kerstdag mochten we uitslapen :D We hadden pas op 10 uur weer dienst. Een leuke dienst van een uurtje met wat aanbidding en een preekje. Na de dienst hadden we weer met iedereen samen Kerstlunch. Rara wat we aten... varken!! Ik vind dat helemaal niet lekker maar de kinderen en jongeren hier vinden dat helemaal geweldig. Ik gaf mijn vlees dus maar aan de jongen die naast me zat. In de namiddag verzorgden Bang Kalis en ik spelletjes voor de kinderen. Touwtrekken, zaklopen, kroepoekhappen, waterballonnen gooien,...
Als hoogtepunt hadden we kleren ingevroren in blokken ijs. De kinderen moesten die blokken dan proberen te breken en het team dat alle kleren als eerste aanhad, won het spel. Natuurlijk waren de kinderen helemaal bevroren na dit spel :p

Voor de jongeren was er weer het spel van de paal. Een hoge paal met olie waar je moet proberen op te klimmen om zo de prijs bovenop de paal te pakken. Ik sloot me weer aan bij een team en had super veel lol. Omdat ik de grootste en zwaarste ben, moest ik van onder. Dat betekent dus dat je daar staat met drie meiden op je schouders!! Mijn schouders zijn nog steeds blauw (Ik wist niet dat je blauwe plekken kon krijgen op je schouders :p) en ik heb nog steeds niet alle olie van mij kunnen afwassen.

Op tweede Kerstdag kregen we allemaal vrij! :D In de voormiddag deed ik wat huishoudelijk dingen als wassen en poetsen en in de namiddag   ging ik met Santo mee naar zijn dorp om zijn familie fijne feestdagen te wensen. De traditie is dat je in een huis binnengaat, op de grond gaat zitten, eet, drinkt en praat. Na een kwartierje ga je naar het volgende huis en daar doe je hetzelfde. En zo doe je dat ongeveer 7 tot 10 keer op een dag. Na zo’n namiddag zit je dus stampvol want niet eten is onbeleefd!

Het was heel gezellig. Ik vind het altijd heel fijn om naar nieuwe dorpen te gaan en nieuwe mensen te ontmoeten. Ik werd er wel bij bepaald hoe gewoon ik dingen al vind die eigenlijk voor westerse mensen helemaal niet gewoon zijn. Er gingen ook een paar andere Westerse mensen mee en die wezen me op dingen die ik deed, die voor mij al heel normaal waren maar voor hen heel raar waren. Ik ben al redelijk aangepast aan een leven in een dorp. Deels ook omdat ik de taal al redelijk spreek en dus kan praten met de mensen die we bezoeken.

Ondertussen is alles van Kerst alweer opgeruimd en  zijn wel zoals gewoonlijk weer aan het werk. Het was een gezellige Kerst en ik word al gewoon aan warme Kerstdagen want dit is het derde jaar op rij dat ik Kertmis vier in het hartje van de jungle van Borneo :D

Aan jullie allemaal:

Gezellige Kerstdag en een gezegend nieuwjaar!!

in de ziekenboeg

Hallo allemaal,

hier zit ik dan, met mijn been omhoog :) Maar wel weer een leuk verhaaltje voor jullie.

Afgelopen zaterdag zouden we naar een dorpje hier in de buurt gaan om wat lokale mensen te ontmoeten. Ik zou een van de meisjes uit onze groep meenemen op mijn brommer en Matt een jongen. Helm op, rijbewijs mee en klaar om te vertrekken. Daar gingen we. Maar nog voor we in het dorpje aankwamen, had ik een ongeluk met de brommer. (en daarom zit ik dus nu met mijn been omhoog)

Aangezien de wegen hier niet zo goed zijn als in Belgie, is rijden hier veel moeilijker. Het is nu regenseizoen en de wegen veranderen na elke hevige bui. En op een of andere manier had ik een steen gemist op die slechte weg en voor we het goed en wel besteften, vlogen we de lucht in en rolden we na de landing nog een stukje verder. Dat was even schrikken.

Het meisje dat achterop zat bij mij was redelijk oke. Ik had de klap een beetje opgevangen en ze stond ook onmiddelijk terug recht. Zij had ook een lange broek en een vest aan dus dat hielp ook wel.
De eerste mensen die voorbij reden stopten om ons te helpen en even later was ook Matt terug gekeerd (Hij was al een eindje verder want hij rijdt sneller dan mij) om ons te helpen.

Bekomen van de eerst shock, keerden we terug naar de ministrie. Ik achterop mijn brommer bij de andere jongen en het meisje achterop bij Matt. Ze brachten ons onmiddelijk naar de ziekenboeg waar we wel minsten twee uur pijnleden toen ze al onze wondes moesten uitwassen. We waren gevallen op een zandweg dus dat betekent heel vuile wondes!

Mijn brommer is redelijk oke. Mijn linker spiegel is kapot en het linkervoetsteuntje voor de persoon achterop ook. Maar dat is maar de brommer. Het meisje en ik zijn oke. Dat is het belangrijkste!
Ik was wel heel blij dat ik mijn helm op had want die ziet er ook niet zo goed uit :p

Het is nu al woensdag en het meisje dat met me meereed is al bijna helemaal genezen. Haar linkervoet is nog gevoelig maar ze loopt toch alweer rond. En dan hinken we gewoon samen door de TC :p

Mijn wondes waren iets serieuzer dus ik heb nog wel even tijd nodig om te genezen. Maar ik heb er ook al het vertrouwen in dat alles wel weer goed komt.

We hebben veel 'geluk' gehad bij dit ongeluk maar zoals ik al zei :"Als je nooit iets gevaarlijks doet is het leven ook maar saai :D

 

Mijn linkervoet is er het ergst aan toe.

 

Een klein beetje dikker :p

wat fototjes

 

De traditionele dayakkleding

 

Een van de stammen die een optreden deden op de dayaknight. Deze stam won de wedstrijd. Hun optreden was echt GEWELDIG!

 

Vooraf aan de avond gingen heel veel voorbereidingen. Zoals het dayaketen klaarmaken.

 

Ik ben helemaal ingewijd in het klaarmaken van de typische gerechten en ben geslaagd voor de test :D

 

Onze lieve dayakprinses...

 

En de dayakstrijder

 

En nog eens twee lieve boerenmeisjes...

 

 

Malam Dayak

Dag beste bloglezertjes,

Kennen jullie me nog? Sorry! Ik heb al zolang niets meer op mijn blog gepost! Al zolang dat ik hard moest nadenken om mijn account te herinneren toen ik eindelijk nog eens wilde inloggen :D

Maar ik heb hier wel weer een mooi verhaaltje.

Afgelopen zaterdag hadden we Dayaknight in het dorp. Dat houdt in dat alle stammen een dansje, liedje, optreden inoefenen en dan is er een wedstrijd voor het beste optreden. Er is ook echt dayakfood en natuurlijk heel veel lol. Elk jaar in oktober houden we zo’n avond.

Zo’n dayaknight vraagt natuurlijk wel altijd veel voorbereiding. Vergaderingen, repetities,... Aangezien ik verantwoordelijk ben voor de dramakamer, moesten alle stammen bij mij de traditionele dayakkleren komen lenen. De zaterdag zelf moest er heel veel dayaketen gemaakt worden. (voor heel het dorp) Mij werd gevraagd om te komen helpen. Adohai!! Moest ik daar met een groep dayakmeiden echt dayaketen gaan maken. Ik zei dat ik wel graag wilde helpen maar dat ze het me wel eerste moesten leren :p Geen probleem! Dus de hele zaterdag zat ik rijst in bamboo te proppen, deeg te kneden en ‘koekjes’ te vullen en in bananenbladeren te wikkelen.  Het oordeel van de meiden was... geslaagd voor de test. Als ik ooit met een Dayak trouw, kan ik ten minste koken voor mijn schoonouders zeiden ze :p

Na het koken, snel even douche en alles klaarzetten voor de avond zelf. Omdat ik verantwoordelijk was voor de kleding, was ik deze keer niet aanwezig in de zaal maar werkte ik achter de schermen. Dat was een heel andere ervaring maar ik was erg onder de indruk! Voordat de stammen op moesten voor hun optreden, gingen ze samen bidden. Alle stammen hielpen elkaar in het klaarmaken van de kleren en de attributen,... er heersten een enorme eenheid daar achter de schermen. En het mooiste was dat de optredens en de liederen die ze zongen, waren tot eer van God.

Van sommige optredens was ik echt onder de indruk. De Abon tribe had een heel verhaal en een van de dansers werd door vier andere dansers binnengedragen. Hij stond op twee dunne bamboo stokken en kon daar, zo hoog van de grond, gewoon dansen! En de vier jongens die de stokken waarop hij stond, vasthielden, dansten tegelijkertijd ook nog eens.

De Dayakcultuur is een hele mooie cultuur en het is goed dat we de kinderen hier in de dorp mogelijkheden geven om zo’n dingen te doen. Zo vergeten ze hun eigen cultuur niet. De jongeren leren de kleinere kinderen en zo wordt de cultuur toch steeds weer doorgegeven.

Na alle optredes en het lekkere Dayaketen gingen we met z’n alle dansen. Wat een geslaagde avond!! Op naar volgend jaar  :D

het nieuws...

Selamat siang,

Nog eens want nieuws uit de jungle van Borneo. Het internet gaat hier bijna zo snel als de postduiven dus misschien moeten we van communicatiemiddel wisselen voor sneller contact :p

Hier gaat nog steeds alles heel goed. Ik ben druk aan het werk in de school. Daarnaast ben ik ook weer wat meer tijd aan het besteden aan dans en toneel. Vorige week deed ik met een aantal kinderen en jongeren een toneelstukje over pesten en roddelen.  Een educatief drama dus maar ik had er wel voor gezorgd dat het ook grappig was want anders was het veel te serieus. De kinderen deden het geweldig. Sommige hebben echt veel talent! En alle toeschouwers vonden het heel grappig. Het  was dus zeker en vast geslaagd!

Oja, 17 augustus hadden we ook onafhankelijkheidsdag van Indonesie. Een hele leuke dag. De avond ervoor zat ik in het koor samen met alle leekrachten en stond ik dus in mijn Indonesich uniform de Indonesische volksliederen te zingen. De volgende morgen trokken we met de oudste klassen van de school naar een dorpje in de buurt om daar aan de officiele ceremonie deel te nemen en het groeten van de vlag. Na 45 minuten stil in het gelit staan en de vlag saluteren, wist ik het wel... Nu ben ik helemaal ingeburgerd :D

Foto’s volgen wel weer eens als ik in Kuching ben.

In de namiddag hadden de leerkrachten spelletjes georganiseerd. Ik was verantwoordelijk voor het dansen. Samen met de andere leerkracht die ook verantwoordelijk was voor dit spel hadden we ons verkleed als clowns. En daarna op Indonesische muziek dansen. We hebben weer eens goed gelachen :p

Veel andere speciale dingen zijn er eigenlijk niet gebeurd. Alles gaat een beetje zijn gangetje. Ik heb nu al iets meer als een weekje een kamertje voor mij alleen wat ik helemaal zalig vind! Het was de eerste nachten wel wennen om na negen maanden nog eens alleen te slapen maar nu gaat het helemaal goed. Ik weet niet hoe lang ik nog alleen zal slapen maar ik hoop toch nog een tijdje. We zien wel.  Ik geniet van de rust die ik nu even heb.

Iris is ondertussen terug naar Nederland. Ik mis haar natuurlijk heel hard maar kijk er al weer naar uit dat ze volgend jaar terug komt zodat we weer zotte dingen kunnen doen.

Zo dat was het weer even...

Lieve groetjes

Liesje

de laatste lading :p

Lieve schatten van de ministry :D

Ons geweldige voetbalteeam!! (We organiseerde een tournooi voor alle meiden)

In volle actie

Achter die bal aan!! :D

Ja hoor, en winnen is wat we deden :D

In de nieuwe aula

De nieuwe aula. Zalig toch om hier samen te kunnen komen en God te kunnen prijzen!

De eerste getuigenis in de nieuwe kerk. Een liedje spelen en zingen.

Bidden voor alle nationaliteiten die in het dorp zijn. Heel het podiun vol! :D

Nog wat fototjes

Mijn schooluniform.

Alle scholen in West Kalimantan hebben hetzelfde uniform.

En dit is onze cinema outfit :p

En in Kuching bakten we natuurlijk pannenkoeken. Selamat makan!

En het dayakdansen... Ik had een goede indruk gemaakt bij de Dayaks... Blijkbaar ging het super goed :D

Gewoon wat leuke fototjes nu het internet het even doet :D

Ik met mijn twee hollandse vriendinnen. Ananja en Iris :D

Lando uit asrama 3.

En Michael wordt al snel groot.

Bij tante Liesje

Speciaal Dayaketen... Op de grond en met de handen eten. Zalig!

Kip klaarmaken aan de rivier. Santo en Bang Angking

De meiden doen de vis :D

Foto's van het vakantieprogramma

Dansen in het vakantieprogramma. Professor Liesje zal het wel even voordoen :p

En nu iedereen...

Daar gaan we dan :D

De quiz... Met verschillende opdrachten en spelletjes.

Een streng beraad van de jury

Toch nog maar even nadenken over het juiste antwoord :p

Helemaal opgaan in de quiz...

En nog meer vragen

Ezeltjeprik bij de leiding :p 

Goed opletten

Buitenspelen... Frissbe in de vlakke zon. Vandaar mijn mooi Indonesisch kleurtje ;)

Het afsluitfeestje met als hoogtepunt DE SNOEPMACHINE!!!

Heel ingewikkeld allemaal. De kinderen geloofde het echt! 'Air aki' (wat eigenlijk gewoon water was) erin en snoep eruit... :D

Na elke gewonnen spel kregen ze als beloning 'air aki' voor in hun jerrycan. Het team met de volste kan kreeg natuurlijk het meeste snoep uit de machine.

Het vakantieprogramma was helemaal geweldig en de kinderen hebben het echt heel goed gedaan!

het nieuwe schooljaar

Dag beste mensen,

hier nog eens berichtje op mijn blog. De school is nu al een week weer begonnen en ik zit dus helemaal terug in het gewone ritme. de eerste week moest ik gelukkig geen les geven. De leerkrachten wilden even kijken welke kinderen het het hardst nodig hadden om in mijn klasje te komen. En dan zouden ze me zaterdag de lijst geven. Ik had dus een hele week de tijd om werkjes te maken, aanmoedigingssystemen te bedenken, doelstellingen en lesprogramma's op te stellen,... En vandaag (maandag 30-07-2012)kon dan het echt werk beginnen.

Natuurlijk had ik zaterdag geen lijst ontvangen met kinderen dus dat betekende dat ik vandaag gewoon kinderen voor mijn deur had staan en ik maar moest uitzoeken wat ze konden en wat nog niet. Maar het was een hele goede lesdag en het is zo mooi om te zien hoe leergierig de kinderen hier zijn. En niet alleen de kleine kinderen. Ik heb ook een 18-jarige jongen in mijn klas die nog niet kan lezen of schrijven. Het is heel moeilijk voor hem om dit nog te leren maar hij zet door en doet kei hard zijn best. Hij zal koste wat het kost leren lezen. En als dan een van de kinderen je nog naroept 'Thank you Miss Liesje'... Ja, dan kan je toch alleen maar blij zijn met je werk :D

Ik heb op dit moment 16 leerlingen die alleen of met twee komen. Dat is het dubbel van vorig jaar! De 'problemen' verschillen van 'pas uit een dorp dus nog niets kunnen' tot 'doof dus niet kunnen praten' 'leerstoornissen' en 'mentale achterstand' ... Bij ieder kind komt er dus een hele andere aanpak bij kijken. Ik zie dit schooljaar helemaal zitten en heb er super veel zin in!

Ik heb nu nog maar een dagje lesgegeven maar meer informatie volgt nog.

Ondertussen loopt het voetbaltournooi voor de meiden (Dat Iris, Ananja en ik hebben opgezet) ook door. We hebben met ons team 'De madeliefjes' (allemaal Nederlandstalige meiden) onze eerste wedstrijd gewonnen. 2 - 0. Go Go Orang barat!! :D

Natuurlijk heb ik nog steeds bakken lol met Iris. Donderdag moet ik wel even naar Kuching om mijn visum te verlengen maar hopeliijk ben ik daar snel van terug.

Oke, dat was het zo'n beetje voor hier denk ik. Mijn volgende nieuwsbrief is in de maak dus die zal volgende week ookwel ergens verschijnen.

Veel liefs
Liesje

Fotokes

En hierna wilde het weer niet lukken... Dus het zal bij deze ene blijven denk ik :p Hier deden we een speurtocht en een van de opdrachten was een tekening maken met je neus... Ik zat bij team blauw!

afsluiting vakantieprogramma

Ja hoor, het weekelijks iets op mijn blog schrijven wilt precies niet zo goed lukken. Toch wil ik nu weer even tijd nemen om een berichtje te typen over de afgelopen week.

Vandaag is het vrijdag en het vakantieprogramma is afgelopen. We hadden deze voormiddag (voor de Nederlanders onder ons... Dat is de ochtend) een super gezellige afsluiter met een film, dans, zingen, cake, ... De snoepmachine werd ook in werking gezet met het ‘air aki’ dat de kinderen verzameld hadden de afgelopen 4 weken. Echt leuk om te zien dat de kinderen het ook helemaal geloven en er helemaal in opgaan. Het was een geweldige afsluiter van vier super toffe weken. Ik ben doodop maar ben blij om te zien hoeveel de kinderen ervan genoten hebben.

Naast al de voorbereidingen voor het vakantieprogramma en het vakantieprogramma zelf, moest ik ook nog mijn nieuwe klas in orde maken. Ik ben verhuisd van klaslokaal en al mijn spullen moesten dus mee verhuizen. Uiteindelijk was alles bijna klaar en wilde ik beginnen aan de voorbereidingen van mijn lessen. Toen kwam een van de andere leerkrachten vragen of ik met haar van klas wilde wisselen zodat zij haar klas naast haar kantoor had zodat ze haar baby (die ze hier gewoon mee naar school nemen want er is hier niet zoiets als ouderschapsverlof) beter in de gaten kan houden. Dus ik opnieuw alles verhuizen. Alle tafels, stoelen, rekken,... Al mijn posters weer van de muur, alle dingen die ik al had klaargemaakt... Maar nu is mijn klasje bijna klaar en ik zie het weer helemaal zitten om maandag aan de slag te gaan. Helemaal geen vakantie voor mij dus maar dat word ik zo ondertussen wel gewoon.

Voor de rest gaat het hier ook heel goed. Iris is hier en we hebben super veel lol. Iris is een meisje dat ik hier vorige keer heb ontmoet. Zij was de laatste drie maanden van mijn eerste verblijf ook hier. We zijn heel goede vriendinnen geworden en nu is ze dus weer hier voor 5 weken. We doen allerlei leuke dingen samen en zijn nu van plan om een voetbaltoernooi voor de meiden op te starten. We willen donderdag de eerste wedstrijd spelen. Samen gaan we een Nederlandstalig team samenstellen en ons doel in natuurlijk de eerste prijs behalen :p

Morgen willen we met een paar vrienden naar de rivier om vis en kip te slachten. Een namiddagje relaxen voor de school weer start. Hopelijk wordt het wel mooi weer want vandaag hadden we alleen maar regen.

Okido... tot de volgende
Doeiii

foto's

Sorry... Nog geen foto's. Na anderhalf uur geef ik het op. Volgende keer beter!

vakantieprogramma

Dag beste mensen,

Hier toch nog eens een berichtje op mijn blog. De eerste week van het vakantieprogramma zit erop. En we zijn vandaag begonnen aan een nieuwe week. Het gaat allemaal heel goed. De kinderen zijn verdeeld in vier team en strijden 4 weken lang tegen elkaar. Bij elk spel kunnen ze ‘air aki’ winnen, een vloeistof die uiteindelijk een grote snoepmachine aan het werk moet brengen.

Elke maandag, dinsdag en donderdag hebben we buitenspellen, (zoals waterspelen, voetbal, pleinspelen,...) binnenspellen (zoals dansen, gezelschapspelletjes, verwenuurtje, (nagels en haren doen...)... ) en knutselen.   Elke woensdag gaat de helft van de groep zwemmen in de rivier en kijkt de ander helft film. En op vrijdag hebben we een grote themadag. (zoals een quiz, speurtochten, afscheidsfeestje,...)

Afgelopen week was ik het merendeel teamleider omdat een van de leiders even naar zijn dorp moest. Ik leidde het blauwe team en we wonnen veel flessen met ‘air aki’.  Op donderdag leidde ik de buitenspelen en deed ik een voetbalmatch. Ik stond dus de hele morgen in de vlakke zon op een voetbalveld. Ik heb echt al het kleurtje van een Indonesier :p. En vrijdag leidde ik de speurtocht. Dat vroeg veel voorbereiding maar als je dan ziet hoeveel plezier de kinderen hebben, dan is het dat zeker waard!

Voor deze week ben ik verantwoordelijk voor de waterspelen ,(die deden we vandaag en waren helemaal TOP) een workshop wellness, (we hebben goude, rose, paarse,... verf voor de haren van de kinderen :p)  en donderdag doe ik balspelen. Vrijdag hebben we een grote quiz. Dat wordt weer een goede test voor mijn kennis van het Indonesisch! :D

Het vakantieprogramma is heel leuk en de kinderen hebben echt een geweldige tijd. Maar het is wel super vermoeiend! Onmiddelijk na de vier weken begint de school weer dus echt rust zit er voor mij weer niet in :p Ik ga weer een verder want er is werk genoeg. Een ander verhaaltje volgt wel weer eens.  Hieronder nog enkele fototjes. En tot snel!!

Groetjes Liesje

wat nieuws

Hallo iedereen,

Hier nog eens een berichtje op mijn blog. Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt om eens in de week iets te schrijven. Ik heb er niet zo veel vertrouwen in maar ik ga toch mijn best doen. Deze keer heb ik weer heel wat nieuws…

Om te beginnen woon ik niet langer in de asrama. Ik ben eergisteren (19-06-2012) verhuisd van de asrama terug naar een gastenkamertje in TC.  Omdat ik veel werk in TC en ik dikwijls op en af loop, hebben we samen beslist dat ik terug naar TC ga. Ik woon nu in een gastenkamer samen met een ander meisje. Ik mis de asrama wel en vind het jammer dat ik niet meer daar ben. Maar ik weet dat het beter is dat ik nu hier woon. Ik ben zo meer betrokken bij alles, ben van meer op de hoogte en heb meer tijd om te rusten. 

Nog een nieuwtje: Ik heb een brommertje gekocht. Omdat ik zoveel op en neer wandel de hele dag en hier best wel veel tijd mee verlies, heb ik beslist om een brommertje te kopen. Het is een witte, volledig automatisch (om het makkelijk te maken :p) Honda Beat.Echt een meisjesding. (handig want dan willen de jongens het niet lenen) Ik weet er niets van maar ik heb een van de jongens hier gevraagd om mij te helpen.  Samen hebben we wat dingen bekeken en dit is er uit de bus gekomen. (zie foto) Ik ben nu aan het leren rijden. Ik rijd al rond in het dorp en dat gaat al vlot. Maar het is wel moeilijk met de wegen hier. De wegen zijn echt heel slecht en je valt heel snel. (ze hebben al voorspeld dat ik binnen de week minstens een keer ga vallen :p) Tot nu toe ging het heel goed. Ik rijd niet te snel (gaat ook niet met al die kinderen hier) en probeer uit te zoeken wat de beste manier is om de wegen hier te trotseren. Als ik het na ene paar maanden goed kan, ga ik voor mijn rijbewijs en dan mag ik ook buiten het dorp rijden. 

Het is echt een hele verademing om een brommertje te hebben. Ik heb veel meer tijd voor andere dingen en kan makkelijker ergens naartoe gaan.

Dank je wel aan iedereen die mij sponsort en dit mogelijk heeft gemaakt!

Voor de rest is er natuurlijk het vakantieprogramma dat eraan zit te komen. Dat is ook heel wat werk. Vier weken lang de kinderen bezighouden. Maandag beginnen we eraan en dan zal ik volgende week wel een eerste verslagje proberen uit te brengen.

Dat was het zo'n beetje voor deze week. Ik heb nog geen foto van mijn brommertje maar ik doe mijn best om er volgende week een paar te posten.

Heel droge groetjes
Liesje

Foto's BAKO

Langs de kant van de rivier wonen nog Dayaks in houten huisjes. Ze leven van de visvangt en alles in en rond de rivier.

Samen met Franka in een motorbootje. De wind was sterk en de golven maakten het soms best wel spannend.   

Ik heb geprobeert om de foto te draaien maar het lukte me weer niet.. Dit is een rots uitgeslepen door de zee.

Achtergelaten op dit strandje begon ons avontuur.

Aapjes

En nog meer aapjes

Na onze klim een prachtig uitzicht.

Nice toch?

Franka en ik in het midden van de jungle. Oeps... geen schoenen